مقالات

مالیات شرکت های بیمه

مالیات شرکت های بیمه

مالیات شرکت های بیمه

شرکت‌های بیمه، سازمان‌هایی هستند که خدمات بیمه را به بیمه‌گذاران ارائه می‌کنند. این شرکت‌ها تحت نظارت سازمان بیمه مرکزی فعالیت می‌کنند که وظیفه تنظیم قوانین بیمه، نظارت بر مؤسسات و نمایندگی‌ها، و تنظیم بازار بیمه را بر عهده دارد.

در قرارداد بیمه، شرکت بیمه به عنوان بیمه‌گر عمل می‌کند. بیمه‌گر شخص حقوقی است که در مقابل دریافت حق بیمه از بیمه‌گذار، متعهد می‌شود در صورت وقوع حادثه، خسارت را جبران کند یا مبلغ مشخصی را بپردازد. بیمه‌گذار نیز شخص حقیقی یا حقوقی است که با پرداخت حق بیمه، جان، مال یا مسئولیت خود یا شخص ثالث را تحت پوشش بیمه قرار می‌دهد. طبق قانون بیمه ایران مصوب سال 1316، شرکت بیمه متعهد می‌شود در ازای دریافت وجه یا وجوهی از بیمه‌گذار، در صورت وقوع حادثه، خسارت وارده را جبران کند.

این شرکت‌ها انواع مختلفی از بیمه‌ها را ارائه می‌دهند، از جمله بیمه‌های سرقت، آتش‌سوزی، عمر، از کار افتادگی، حمل و نقل و بیمه‌های جدیدتری مانند بیمه مسئولیت.در قانون تجارت ایران، شرکت‌های بیمه براساس ماده 8 قانون ثبت شرکت‌ها تعریف شده‌اند. این شرکت‌ها، چه ایرانی و چه خارجی، تابع نظامنامه‌هایی هستند که از طرف وزارت مربوطه تعیین می‌شود.

  • چگونه بیمه مرکزی نظارت بر شرکت‌های بیمه انجام می‌دهد؟

بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران به عنوان نهاد ناظر بر صنعت بیمه کشور، از طرق مختلف بر شرکت‌های بیمه نظارت می‌کند:

تهیه و تصویب آیین‌نامه‌ها و مقررات: بیمه مرکزی آیین‌نامه‌ها و مقررات لازم برای حسن اجرای امور بیمه در کشور را تهیه و تصویب می‌کند. این مقررات برای شرکت‌های بیمه لازم‌الاجرا هستند.

نظارت مالی: بیمه مرکزی وضعیت مالی شرکت‌های بیمه را رصد می‌کند تا اطمینان حاصل کند که آنها توانایی پاسخگویی به تعهدات آنی و آتی خود را دارند.

کنترل سرمایه‌گذاری: بیمه مرکزی بر نحوه سرمایه‌گذاری موسسات بیمه نظارت می‌کند تا از رعایت مقررات مربوطه اطمینان حاصل کند..

نظارت بر فعالیت‌های بیمه‌ای: شورای عالی بیمه، که از ارکان بیمه مرکزی است، تشخیص می‌دهد که چه فعالیت‌هایی به عنوان عملیات بیمه شناخته می‌شوند. همچنین، بیمه مرکزی بر تنظیم امور نمایندگی و جلوگیری از رقابت‌های ناسالم نظارت می‌کند.

کنترل تبلیغات: شرکت‌های بیمه حتی باید تبلیغات خود در رسانه‌ها را به تأیید بیمه مرکزی برسانند.

نظارت بر ورشکستگی: در صورت ورشکستگی احتمالی یک شرکت بیمه، دادگاه قبل از اتخاذ هر تصمیمی باید نظر بیمه مرکزی را جلب کند.

اعطای مجوز: بیمه مرکزی مسئول اعطای مجوز تأسیس شرکت‌های بیمه و شبکه کارگزاری است.

نظارت بر بیمه‌های اتکایی: بیمه مرکزی بر امور بیمه‌های اتکایی نظارت می‌کند و خود نیز می‌تواند بیمه‌های اتکایی اجباری انجام دهد.

جمع‌آوری اطلاعات: بیمه مرکزی اطلاعات لازم از عملکرد موسسات بیمه فعال در بازار را جمع‌آوری می‌کند.

رسیدگی به شکایات: بیمه مرکزی به شکایات مشتریان از شرکت‌های بیمه دارای مجوز رسیدگی می‌کند.

این نظارت‌ها با هدف حفظ سلامت بازار بیمه، حمایت از حقوق بیمه‌گذاران و بیمه‌شدگان، و اطمینان از عملکرد صحیح و قانونی شرکت‌های بیمه انجام می‌شود.

مالیات شرکت های بیمه

مالیات شرکت های بیمه در ایران بر اساس قوانین مالیاتی کشور محاسبه می شود. طبق اعلام سازمان امور مالیاتی ایران و ماده 105 قانون مالیات های مستقیم، نرخ پایه مالیات بر درآمد شرکت های بیمه 25 درصد سود خالص آن ها است. به عبارت دیگر، شرکت های بیمه باید 25 درصد از سود خالص سالانه خود را به عنوان مالیات پرداخت کنند. البته این نرخ پایه، نرخ نهایی مالیات پرداختی شرکت های بیمه نیست و عوامل دیگری نیز بر میزان مالیات پرداختی آن ها تاثیرگذارند. عوامل موثر بر میزان مالیات پرداختی شرکت های بیمه عبارتند از:

معافیت های مالیاتی: شرکت های بیمه مانند سایر شرکت ها، ممکن است از برخی معافیت های مالیاتی بهره مند شوند که باعث کاهش مبلغ مالیات پرداختی می شود.

هزینه های قابل قبول مالیاتی: هزینه هایی که طبق قانون مالیات، قابل قبول برای کسر از درآمد و کاهش پایه مالیاتی هستند، بر میزان مالیات موثرند.

ذخایر فنی: ذخایر فنی نقش مهمی در محاسبه مالیات شرکت های بیمه دارد. این ذخایر به عنوان یک هزینه قابل قبول مالیاتی محسوب می شوند و باعث کاهش پایه مالیاتی می شوند.

علاوه بر مالیات بر درآمد، شرکت های بیمه همچنین باید مالیات بر ارزش افزوده (VAT) را برای اکثر خدمات خود (به جز بیمه عمر) پرداخت کنند. نرخ مالیات بر ارزش افزوده بر اساس نوع خدمت و قوانین مربوطه تعیین می شود.به عنوان مثال، اگر یک شرکت بیمه در سال 1403، 100 میلیارد تومان درآمد داشته باشد و پس از کسر تمام هزینه ها و معافیت های قانونی، سود خالص این شرکت 20 میلیارد تومان شود، مالیات بر درآمد آن 5 میلیارد تومان خواهد بود (25% از 20 میلیارد تومان).

اگر این شرکت همچنین 10 میلیارد تومان خدمات بیمه ای ارائه کرده باشد که مشمول مالیات بر ارزش افزوده 9 درصدی است، باید 900 میلیون تومان نیز بابت مالیات بر ارزش افزوده پرداخت کند. طبق ماده 109 قانون مالیات های مستقیم، درآمد مشمول مالیات موسسات بیمه ایرانی شامل موارد زیر است:

  • ذخایر فنی در آخر سال مالی قبل
  • حق بیمه دریافتی در معاملات بیمه مستقیم پس از کسر برگشتی ها و تخفیف ها
  • حق بیمه بیمه های اتکایی وصولی پس از کسر برگشتی ها
  • کارمزد و مشارکت در سود معاملات بیمه های اتکایی واگذاری
  • بهره سپرده های بیمه بیمه گر اتکایی نزد بیمه گر واگذار کننده

سهم بیمه گران اتکایی بابت خسارت پرداختی بیمه های غیر زندگی و باز خرید و سرمایه و مستمری های بیمه های زندگی

سایر درآمدها

از موارد فوق، هزینه هایی که کسر می شوند عبارتند از:

  • هزینه تمبر قراردادهای بیمه
  • هزینه های پزشکی بیمه های زندگی
  • کارمزدهای پرداختی از بابت معاملات بیمه مستقیم

همچنین، قانون برخی معافیت های مالیاتی را برای موسسات بیمه در نظر گرفته است. به عنوان مثال، وجوه پرداختی بابت انواع بیمه های عمر و زندگی از طرف موسسات بیمه که به موجب قراردادهای منعقده بیمه عاید ذی نفع می شود، از پرداخت مالیات معاف است.

چه عواملی باعث تغییر نرخ مالیات بر درآمد شرکت‌های بیمه می‌شوند؟

عوامل متعددی می‌توانند باعث تغییر نرخ مالیات بر درآمد شرکت‌های بیمه شوند:

معافیت‌های مالیاتی: شرکت‌های بیمه ممکن است از برخی معافیت‌های مالیاتی بهره‌مند شوند که باعث کاهش مبلغ مالیات پرداختی می‌شود. این معافیت‌ها می‌توانند بر اساس سیاست‌های دولت و قوانین مالیاتی تغییر کنند.

هزینه‌های قابل قبول مالیاتی: هزینه‌هایی که طبق قانون مالیات، قابل قبول برای کسر از درآمد و کاهش پایه مالیاتی هستند، بر میزان مالیات تأثیر می‌گذارند. تغییر در قوانین مربوط به این هزینه‌ها می‌تواند نرخ مالیات را تغییر دهد.

ذخایر فنی: ذخایر فنی نقش مهمی در محاسبه مالیات شرکت‌های بیمه دارند. این ذخایر به عنوان یک هزینه قابل قبول مالیاتی محسوب می‌شوند و باعث کاهش پایه مالیاتی می‌شوند. تغییر در نحوه محاسبه یا میزان این ذخایر می‌تواند بر نرخ مالیات تأثیر بگذارد.

تغییر در ترکیب درآمدها: درآمد مشمول مالیات شرکت‌های بیمه شامل مواردی مانند حق بیمه دریافتی، بیمه اتکایی قبولی، درآمدهای سرمایه‌گذاری و سایر درآمدها است. تغییر در ترکیب این درآمدها می‌تواند بر نرخ مالیات تأثیر بگذارد.

سیاست‌های توسعه‌ای دولت: دولت‌ها ممکن است برای ترغیب و تشویق توسعه صنعت بیمه، به‌ویژه در بخش بیمه‌های عمر، سیاست‌های حمایتی اتخاذ کنند که می‌تواند شامل کاهش نرخ مالیات یا ارائه معافیت‌های مالیاتی باشد.

تغییرات بین‌المللی: روندهای جهانی در زمینه مالیات‌گیری از شرکت‌های بیمه می‌تواند بر سیاست‌های داخلی تأثیر بگذارد. برخی کشورها در حال افزایش مالیات هستند، در حالی که برخی دیگر مالیات را بر روی بیمه‌های خاص مانند بیمه‌های عمر اعمال نمی‌کنند.

تغییر در نرخ مالیات بر ارزش افزوده: علاوه بر مالیات بر درآمد، شرکت‌های بیمه باید مالیات بر ارزش افزوده را نیز برای اکثر خدمات خود (به جز بیمه عمر) پرداخت کنند. تغییر در نرخ این مالیات می‌تواند بر عملکرد مالی شرکت‌ها و در نتیجه بر نرخ مالیات بر درآمد آنها تأثیر بگذارد.

شرایط اقتصادی کشور: وضعیت کلی اقتصاد، نرخ تورم، و سیاست‌های پولی و مالی دولت می‌توانند بر نرخ مالیات شرکت‌های بیمه تأثیر بگذارند.

تغییرات قانونی: اصلاحات در قوانین مالیاتی کشور می‌تواند مستقیماً بر نرخ مالیات شرکت‌های بیمه تأثیر بگذارد.

این عوامل می‌توانند به صورت مستقل یا در تعامل با یکدیگر باعث تغییر در نرخ مالیات بر درآمد شرکت‌های بیمه شوند. شرکت‌های بیمه باید همواره از این تغییرات آگاه باشند و استراتژی‌های مالی خود را متناسب با آنها تنظیم کنند.